Individuele begeleiding via PGB

De afgelopen decennia is onze vertrouwde verzorgingsstaat, door verschillende oorzaken, getransformeerd naar een participatiesamenleving. In de participatiesamenleving blijven burgers (met ondersteuning) langer zelfstandig thuiswonen, wordt er een beroep gedaan op zelfredzaamheid, eigenaarschap en eigen verantwoordelijkheid. Deze transformatie is mijns inziens in onze huidige tijd te ver doorgeschoten, waardoor protocollen en marktwerking vaak de boventoon voeren. In mijn begeleiding zoek ik daarom telkens naar een balans, waarbij de menselijke maat en individuele aandacht voorop staan. In onze participatiesamenleving is nog steeds sprake van een uitgebreid sociaal domein, je kunt hulp aanvragen als je ziek, een beperking hebt of als je (als oudere) ondersteuning nodig hebt. Je kunt dan terugvallen op allerlei vormen van (vrijwillige) hulp en thuiszorg. Sinds 2017 werk ik deels als individueel begeleider in de ambulante thuiszorg, dit doe ik als ZZP'er voor cliënten met een PGB (persoonsgebonden budget). Ik bied zowel via de WLZ als WMO formele zorg aan. Ik ben niet aangesloten bij een thuiszorgorganisatie, waardoor ik geen hulp kan bieden vanuit ZIN (zorg in natura).

In mijn begeleiding staat (sociale) zelfredzaamheid centraal, met als doel dat je je sterker, weerbaarder en zelfverzekerder gaat voelen in onze sterk veranderende samenleving. Indien jouw persoonlijke situatie toestaat, is het streven dat je je steeds zelfstandiger kan voortbewegen in de maatschappij, de regie over je leven gaat voeren en je minder afhankelijk wordt van derden.

Tijdens de begeleidingsperiode vinden er regelmatig evaluatiegesprekken plaats met de cliënt en de gewaarborgde hulp. Vooraf gestelde doelen kunnen dan, indien nodig, op regelmatige basis worden bijgesteld.

Een dochter die jou heeft ingeschakeld voor haar moeder:

"Inzicht in je eigen gedrag en hoe je denkt; weer de regie nemen over je eigen leven. Dat drijft Sharon in haar manier van begeleiding, zoals bij m'n moeder die dementerend is en lijdt aan longemfyseem. Je kunt meer dan je denkt, daarom motiveert en stimuleert Sharon haar om samen naar buiten te gaan en te bewegen. En lukt dat niet, dan gaat ze in gesprek met m'n moeder, waarbij ze de hond meeneemt voor extra knuffels en blije herinneringen aan de vrouw die vroeger ook honden had. Haast ongemerkt zorgt Sharon zo voor extra levenskwaliteit, met haar kennis van psychische en lichamelijke gezondheid als bonus.""